حقوق تولیدکنندگان در عصر هوش مصنوعی
حقوق تولیدکنندگان و داستان‌های انسانی باید با همه قدرت خود محافظت شوند، به خصوص در زمانی که هوش مصنوعی در حال پیشرفت است. آیموس توماس، بنیان‌گذار Tracverse، در سخنانی تأکید کرد که نجات دانش و خلاقیت انسانی بسیار مهم است. از زمان ظهور فناوری‌های هوش مصنوعی، انتقادات شدیدی بر علیه این فناوری‌ها به خاطر جذب بی‌رحمانهٔ دانش و خلاقیت انسان‌ها، بدون اعطای اعتبار و جبران، مطرح شده است. او اعلام کرد که راه‌حل این چالش مهم، تأسیس یک سیستم مبتنی بر بلاک‌چین برای حفظ و حمایت از داستان‌ها و دانش بشری است.
در صحبت با جاناتان دی‌یونگ در کنفرانس DKGcon 2024 در آمستردام، توماس پروژهٔ Tracverse را معرفی کرد. این پروژه تحت عنوان “اکوسیستم داستان‌سرایی تحت سرپرستی و مالکیت جامعه” توصیف شد، که هدف آن “ضبط نیروی داستان‌ها و تأثیر آن‌ها بر بشریت” است. هدف این پروژه دسته‌بندی و حفاظت از داستان‌ها از طریق خصوصیات غیرقابل تغییر و قابل پیگیری بلاک‌چین می‌باشد، به خصوص با اتکا به فناوری «نمودار دانش غیرمتمرکز» (DKG) از OriginTrail.
با استفاده از مثال یک پست وبلاگی، توماس بیان کرد که تولیدکنندگان می‌توانند از Tracverse برای بارگذاری و حفاظت از عناصر محتوای خود، از تصاویر تا متن، استفاده کنند. “تمام این اطلاعات در DKG ذخیره می‌شود، و سپس Tracverse آن را به عنوان یک NFT در بلاک‌چین انتخابی شما ایجاد می‌کند.”
مدل‌های هوش مصنوعی تولیدات خلاقانه انسان‌ها را به عنوان منبعی برای آموزش و تنظیم مدل‌های خود استفاده می‌کنند. این روند منجر به شکایت‌های متعددی از سوی تولیدکنندگان شده است، زیرا آن‌ها ادعا می‌کنند که حقوق مالکیت معنوی آن‌ها نادیده گرفته شده است. توماس به وضوح اعلام کرد: “چه اتفاقی می‌افتد وقتی که هوش مصنوعی محتوایی که من بابت آن پول دریافت می‌کنم را مصرف کرده و بدون جبران آن را تکثیر کند؟ خوب، این دزدی از من است و ارزش کار من را کاهش می‌دهد.”
بنابراین، توماس تأکید کرد که برای حفاظت از دانش، لازم است که «نمودار دانش غیرمتمرکز» بخشی از اکوسیستم ما باشد. او بر این باور است که داستان‌ها خود دانش هستند و نیاز به حفاظت دارند.
آیا هوش مصنوعی می‌تواند خلاقیت انسانی را جایگزین کند؟
توماس به «اجندا» گفت که او به دنبال محافظت از انسان‌ها در برابر تسلط هوش مصنوعی است، اما اعتقاد ندارد که هوش مصنوعی می‌تواند خلاقیت انسانی را جایگزین کند. او بر این باور است که این فناوری در واقع درهای بیشتری را برای افراد جهت آزمایش خلاقانه باز می‌کند و به آن‌ها این امکان را می‌دهد که در صنایع قبلاً مسدود شده رقابت کنند.
او ادامه داد: “زمانی که هر شخص عادی بتواند با تنها یک دستور، یک فیلم کامل و جذاب بسازد، آن زمان است که هوش مصنوعی به اوج خود رسیده است. این زمانی است که مارول یا مارول 2.0 به وجود می‌آید، یا حتی DC 2.0 در آن زمان شکل می‌گیرد.” او تصریح کرد که بعد از این، تنها چیزی که اهمیت دارد، سازماندهی محتوای تولید شده و قابل شناسایی و تأیید کردن آن است.
توماس تأکید کرد که هوش مصنوعی هنوز هم به ورودی انسانی نیاز دارد تا به درستی عمل کند، اما، او اذعان داشت که در نهایت، انسان‌ها ممکن است بی‌اهمیت شوند. “تا زمانی که به چیزی نزدیک به این نرسیم، ما در زنجیره غذای هوش مصنوعی بسیار ارزشمند هستیم تا هوش مصنوعی بخواهد ما را حذف کند. “.
به سخنان توماس در گفتگوی کاملش با «اجندا» گوش کنید. او دربارهٔ تفاوت‌های یک «هستی جهانی» و متاورس، مزایای توکن‌های غیرقابل تعویض گراف و اینکه آیا هوش‌های مصنوعی هرگز حقوق تضمینی خواهند داشت یا خیر، صحبت کرد.
این مقاله برای مقاصد عمومی اطلاعاتی نوشته شده و به عنوان مشاوره قانونی یا سرمایه‌گذاری در نظر گرفته نشده و نظرات بیان شده به تنهایی متعلق به نویسنده است.
ضرورت حفاظت از حقوق تولیدکنندگان در عصر هوش مصنوعی یک واقعیت انکار ناپذیر است. استفاده‌های غیرمجاز و انتقادات علیه مدل‌های هوش مصنوعی ما را به تفکر دربارهٔ نحوهٔ حفظ دانش و خلاقیت موجود و در عین حال بسط آن در عصر دیجیتال و آفلاین وادار می‌کند. بنابراین، ایجاد بسترهای جدید برای حفاظت از این دانش کلیدی، از دغدغه‌های اصلی دنیای معاصر است.
