سایفرپانک‌ها، گروهی از دانشمندان کامپیوتر و فعالان حریم خصوصی هستند که در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ ظهور کردند. هدف آنها استفاده از رمزنگاری برای حفاظت از حریم خصوصی و آزادی فردی در دنیایی است که به تدریج آنلاین می‌شود. آنها معتقد بودند که اینترنت باید به صورت آزاد و بدون مداخله شرکت‌ها یا دولت‌ها، نظارت و سانسور باشد.
سایفرپانک‌ها به مزایای ارتباطات آزاد و باز از طریق تکنولوژی‌های رایانه‌ای اعتقاد داشتند. پروژه‌هایی همچون ARPANET و IRC نشان‌دهنده پتانسیل عظیم ارتباطات آزاد بود. اما حتی پیشگامان اولیه این قلمرو دیجیتالی دریافته بودند که تهدیداتی برای آزادی اینترنت وجود دارد. سایفرپانک‌ها این دغدغه‌ها را مطرح کردند و ایده استفاده از فضای سایبری به نفع همه را گسترش دادند.
متن اصلی این جنبش، منشور اریک هیوز در سال ۱۹۹۳ بود که اعلام کرد: «سایفرپانک‌ها کد می‌نویسند. ما می‌دانیم که کسی باید نرم‌افزاری بنویسد تا از حریم خصوصی دفاع کند و ما این کار را انجام خواهیم داد.» این سند نگرانی‌های سایفرپانک‌ها و شیوه‌های مواجهه با آنها را به اختصار بیان کرد. رویکرد آنها استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری برای تأمین امنیت ارتباطات و معاملات مالی در دنیای دیجیتالی بود.
هدف سایفرپانک‌ها توسعه سیستم‌های مبتنی بر رمزنگاری برای حفاظت از حریم خصوصی شخصی، ارتباطات مقاوم در برابر سانسور و سیستمی مالی و بازرگانی جدا از مداخله دولت بود. آنها نقش بسزایی در توسعه تکنولوژی رمزنگاری کلید عمومی ایفا کردند که امکان ارتباط و انتقال داده‌های امن و خصوصی را فراهم می‌کرد.
یکی از ابزارهای مهم توسعه یافته توسط سایفرپانک‌ها، PGP (خصوصیت خوب حفاظت) بود. این نرم‌افزار رمزنگاری ایمیل، به وسیله فیلیپ زیمرمن در سال ۱۹۹۱ ایجاد شد و به کاربران این امکان را می‌داد تا به طور خصوصی در شبکه‌های ناامن ارتباط برقرار کنند. PGP از رمزنگاری کلید عمومی و وب اعتماد برای تأیید هویت فرستنده استفاده می‌کرد.
سایفرپانک‌ها همچنین بر روی توسعه شبکه‌های میکس کار کردند، که از مجموعه‌ای از سرورها با رمزنگاری استفاده می‌کردند تا پیام‌ها را بدون فاش کردن مبدا یا مقصد آنها مسیریابی کنند. چنین شبکه‌هایی این امکان را می‌دهند که هیچ‌کس، از جمله اپراتورهای سرور، نتوانند محتویات پیام‌های ارسال شده را تشخیص دهند. شبکه‌های میکس بعدها در توسعه شبکه‌های ناشناس نظیر Tor استفاده شدند.
دیگر مساهمت سایفرپانک‌ها، ایجاد ریمايلرهای ناشناس بود که به کاربران اجازه می‌داد بدون فاش کردن هویت فرستنده یا گیرنده پیام‌های ایمیل ارسال کنند.
سازمان‌دهی و ابداعی که سایفرپانک‌ها داشتند، تأثیر زیادی بر توسعه تکنولوژی‌های متمرکز بر حریم خصوصی گذاشته است.
در بسیاری از موارد، بیتکوین را می‌توان ارز نمادین «سایفرپانک» دانست. این ارز خصوصیات اصلی مورد نظر سایفرپانک‌ها را دارد؛ غیرمتمرکز، مقاوم در برابر سانسور، ناشناس در صورت لزوم و تقریباً غیر قابل نفوذ برای تنظیمات دولتی. همچنین، بیت‌کوین‌ها از طریق توافق ریاضی غیرمتمرکز ماینرها ایجاد و به صورت مستقیم و همتا به همتا ارسال می‌شوند.
